Historia sióstr

Książe Władysław Czartoryski, właściciel Sieniawy, sprowadził w 1893r.  do Sieniawy Służebniczki Starowiejskie oddając Zgromadzeniu dom mieszkalny z salą ochronkową i kawałkiem ogrodu oraz zapewnił pełne utrzymanie i uposażenie. Wolą ofiarodawcy było, by niosły pomoc biednym ludziom zapewniając opiekę ich dzieciom. Siostry przyjechały w sierpniu1893r. i objęły swoją troską dzieci przedszkolne, szczególnie te najbiedniejsze, gromadząc je w sali ochronkowej na codzienne zajęcia. Dzieci miały zapewniony posiłek. Siostry opiekowały się chorymi, , organizowały wieczornice skupiające dziewczęta, dla których organizowały kursy kroju i szycia.

W czasie pierwszej wojny światowej siostry musiały na jakiś czas opuścić dom, zajęty przez żołnierzy rosyjskich, którzy w mieszkaniu trzymali nawet konie. Po powrocie do ochronki 15 lipca 1915r.siostry zastały pomieszczenia zniszczone. Po odejściu Rosjan dom został ponownie zajęty przez wojsko austriackie, siostrom pozostawiono jeden pokój. Kuchnie także przejęto na potrzeby wojska, a siostry zajmowały się przygotowywaniem posiłków. Podjęły również pracę w wojskowym szpitalu epidemicznym, który utworzony był na terenie pałacu.

Po wojnie, wychodząc naprzeciw potrzebom, zajęły się wychowaniem sierot pozostałych w okolicy po działaniach wojennych. Prowadziły również kuchnię dla dzieci strażników leśnych, które uczęszczały do szkoły w Sieniawie. Książe Adam Czartoryski, spadkobierca Sieniawy, zakupił dom w sąsiedztwie parceli dworskich i po przeprowadzeniu remontu i przystosowaniu budynku do zaplanowanych funkcji, oddał go w używanie zgromadzeniu w roku 1935. Cała nieruchomość przeszła z czasem w posiadanie zgromadzenia. Ochronka była nadal utrzymywana przez Czartoryskich. Siostry niezmiennie podejmowały pracę wśród dzieci w ochronce, opiekowały się chorymi oraz zajmowały się bielizną kościelną i wystrojem sieniawskiej świątyni. Organizowały kursy kroju i szycia oraz gotowania.

W 1939 r. zostały zmuszone do opuszczenia domu, które podobnie jak i pałac został zajęty przez wojska niemieckie 14 września. W budynku sióstr mieściło się biuro, w którym rejestrowano ludność do pracy. Już jednak 28 września 1939r. dom został zajęty przez rosyjskie wojsko graniczne. Siostry musiały zdjąć strój zakonny i zamieszkały u świeckiej osoby, naprzeciw swojego domu. Siostry utrzymywały się z szycia, opiekowały się kościołem oraz prowadziły śpiew w kościele. W lipcu 1941r. służebniczki powróciły do domu, ale po wkroczeniu wojsk niemieckich musiały go ponownie opuścić. Dopiero we wrześniu 1944r. powróciły do domu gdzie od razu rozpoczęły porządkowanie i remont, by jak najszybciej podjąć pracę z dziećmi.  Niestety już w kwietniu 1945r. kolejny raz zmuszone zostały do opuszczenia domu z powodu napadów band ukraińskich, tym razem udały się do Tryńczy. Powróciły po dwóch tygodniach i kontynuowały prace remontowe oraz pracę w śród dzieci i chorych.

Po wojnie dom pełnił funkcję  „ośrodka zdrowia” , gdyż jedna z sióstr  zajmowała się ziołolecznictwem, co dało jej w Sieniawie  i okolicach miano „siostry doktorki”. W 1957r. została otwarta kaplica pw. Miłosierdzi Bożego i od tego czasu jest też przechowywany Najświętszy Sakrament.  Od 1950 r. siostry prowadziły przedszkole „Caritas”, które zostało zamknięte  11 lipca 1962r. przez Wydział Oświaty. Pomieszczenia zajęte zostały przez przedszkole państwowe, które płaciło siostrom czynsz. Po zamknięciu przedszkola siostry podjęły się katechizacji dzieci przedszkolnych, a z czasem również szkolnych. W latach 70-tych XX w. przedszkole przeniosło się do innego budynku, pomieszczenia w domu sióstr zostały zajęte do użytku Biblioteki Miejskiej. W latach 80 – tych XX w. prowadziły siostry stację opadową Instytutu Metodologicznego i Gospodarki Wodnej. Do  1984r. dom w Sieniawie był pw. Najświętszego Serca Jezusowego, a w tymże roku na prośbę wspólnoty sióstr dom powierzono Miłosierdzi Bożemu. W 1990 r. z chwilą opuszczenia pomieszczeń parterowych przez Bibliotekę Publiczną, rozpoczęty został przy pomocy miejscowej Solidarności remont domu i przygotowano pomieszczenia dla przedszkola. Od 1 września 1990 r. siostry rozpoczęły na nowo pracę w ochronce, którą kontynuują w Przedszkolu Niepublicznym. W tym samym roku po wejściu katechezy do szkół rozpoczęły pracę w miejscowej Szkole Podstawowej, zaangażowały się w prowadzenie Dzieci Maryi, niezmiennie troszczą się o wystrój kościoła i częstość bielizny liturgicznej. W ostatnich latach dom został rozbudowany, pozwoliło to na powiększenie pomieszczeń przedszkolnych. Nowe skrzydło budynku zostało poświęcone 9 października 2010 r.          i oddane do użytku przedszkola. Obecnie prowadzą siostry Przedszkole niepubliczne. Katechizują w szkole podstawowej oraz gromadzą dziewczynki w ramach DSM-u , dbają o wystrój o czystość paramentów kościelnych.

Siostry pochodzące z Sieniawy